ببار ای ابر تنهایی
سقوطم را تماشا کن
مرا تردید، بسیار است، میان رفتن و رفتن!
در این امروز ِ بسیار از دو رنگیها، که جانش خشک و نامرد است
ببار ای ابر تنهایی
مرا حالی دگرگون است
دلم می گیرد از دنیا
از این امروز
از آن فردا
از این تن های آلوده
از این تنپوش آدمها
مرا محبوب در خاک است و جان از بودنش خالی
ببار ای ابر تنهایی
دگر خون گریه، می باید
مرا تردید بسیار است، میان رفتن و رفتن!
سقوطم را تماشا کن
سقوطم را تماشا کن…
[ یادداشت ثابت - پنج شنبه 93/6/14 ] [ 2:34 صبح ] [ حـُـسنا جلالی ]
تااطلاع ثانوی غیرفعال!
